De reus

Jaaa een bericht! Excuses voor de vertraging, maar er moet hier natuurlijk ook gewerkt worden hè ;) Kort na mijn vorige bericht is mijn enquête afgekomen - eerst door mijn vader en later door ene Boglarka; een medewerker van de Uppsala Universiteit die zich ook bezighoudt met sociolinguïstiek - en moest ik dus mensen opzoeken die hem eventueel in zouden willen vullen. De enquete staat inmiddels ook online, wat weer veel meer mogelijkheden biedt.

De dagen zijn eigenlijk redelijk hetzelfde geweest sinds ik hier ben, daarom geef ik maar gewoon een korte samenvatting van de hoogtepunten. De dag nadat ik in mijn nieuwe kamer ben aangekomen, kreeg ik een internetaansluiting op mijn kamer, halleluja! Contact met thuis te over en zo werd het toch een beetje leuker. Want de mensjes hier (-jes ja, de meesten komen tot mijn schouder en de directrice van de school zelfs maar tot mijn navel) blijven toch nogal afgesloten van alles wat niet uit Jokkmokk komt (behalve Eristoff Ice) dus gezellig zou ik het niet snel noemen. Maar soit, dat maakt niet uit, ik ben hier immers niet op vakantie maar op werkbezoek. Zolang je moet wachten op je vertaling komt er niet veel van werken, daarom was ik erg blij toen uiteindelijk de vertaling klaar was.

De eerste enquêtes nam ik af hier op de Samernas volkshogeschool. Welgeteld 8 studenten, maar alles beter dan niets. Er waren er twee die geen zin hadden om iets in te vullen. Geen ZIN. Sta je dan met al je werk, al je goede bedoelingen en alle duizenden afgelegde kilometers, heeft zo'n muts "geen zin". Nouja, maakt niet uit, de eerste acht zijn binnen. Via internet heb ik naar alle mogelijke sami-e-mailadressen (en nog meer) de link gestuurd van de online enquête, met de vraag of ze hem zoveel mogelijk door willen sturen. Ook langs deze kant druppelen dus de enquêtes binnen. Ik heb een gesprek gehad met de partijleider van de Sametinget (Samiparlement) en hij beloofde ook de link naar iedereen door te sturen. Hij zei al dat het erg moeilijk zou zijn om iedereen zelf te benaderen en dat internet een uitkomst is. Als ik contact met hem op wilde nemen kon ik dat het beste doen via e-mail of GSM, want, zo zei hij; "... because I'm quite nomadic." Uitspraak van de week!

Zo zie je maar dat het dus gewoon realiteit is, die Sami cultuur. Ik heb het wel allemaal al eens gezien in musea en toeristenplekjes langs de weg, maar mensen leven ook gewoon zo. Al heb ik daar aanvankelijk wel aan getwijfeld hoor, omdat ik hier op de school nooit iemand zag. Toen ik door de ruit van een klaslokaal keek, zag ik een Gahkti (Sami-tuniek)die half af was, en lagen stukken rendiergewei klaar om bewerkt te worden. Toen dacht ik; is het nou een ver doorgevoerde grap, bedoeld om toeristen te maken, en hebben ze dit gewoon zo uitgestald, of zijn hier écht mensen bezig om professioneel Sami te worden? Ik wist het niet, maar van de week kwam ik erachter.

Afgelopen dinsdag was het de laatste schooldag, en kregen alle studenten (alle 8 :p ) hun diploma. Ik was getipt door een aardige docent, dus ik besloot me er gewoon bij te voegen. (bijna) alle studenten en docenten kwamen in klededracht, wat erg leuk was om te zien. Aan de kleren kun je zien waar iemand vandaan komt (welke plaats) helaas was ik de details die ik geleerd had in het museum alweer vergeten. Maar ik heb genoeg foto's gemaakt om het later op mijn gemak nog eens te analyseren! Buiten de kledendracht hadden alle studenten een digitale camera op zak plus een GSM die zo nieuw is dat hij in Nederland nog niet eens te koop is (lang leve Nokia en Ericsson - Fins en Zweeds)dus een ouderwetse gelegenheid was het nu ook weer niet, bovendien maakten zij net zo hard foto's van elkaar als ik van hem.

Na de diploma's was er nog een mis in het oude houten kerkje, erg leuk. Ik nam een psalmenboekje in het Lulesamisch (dialect) omdat het voor mij toch geen fluit uitmaakt, ik snap er toch niets van. En dat bleek wel weer want ik zat elke keer op de verkeerde pagina. Gelukkig konden de "gewone" studenten ook niet meezingen, dus de kerk is hier niet zó hip hier in het noorden als ze je wel eens willen laten geloven. Maar goed, al bij al was het een hele speciale ervaring, en ben ik blij dat ik erbij was.

Genoeg gekletst, nu de foto's. Ik zal eerst foto's laten zien van hoe Jokkmokk eruit ziet, daarna van mijn lunch op de poolcirkel (een beetje zuidelijker dus :p ) en daarna van de diploma-uitreiking. Veel plezier ermee!

Over een paar uurtjes vertrek ik naar Östersund, waar ik misschien geen internet heb, dus tot ooit!

liefs Roos